Uzuun yillar ara verdikten sonra ilk defa geldik Marmara Adasi'na. Guzel olan cok sey vardi, halen 90'li yillarda geldigimiz zamanlari animsatan. Ne de guzeldi o zaman ki guzelligi ve safligiyla bulmak adayi. Yirmili yaslara yeni girdigim zamanlari adasi...! Ne kadar ilk var sende sakli. Simdi ne kadar da farkli bir sekilde ayni hersey. Bunca zaman neden gelmedigimi tekrar dusundum de!
Hicbir sey icin hicbir sebep kalmamisti. Su akmis, zaman silmis, gunes soldurmus, ruzgar ucurmus ne varsa.
Hicbir sey icin hicbir sebep kalmamisti. Su akmis, zaman silmis, gunes soldurmus, ruzgar ucurmus ne varsa.
Ada bu Eylul gununde, herkesin onu seneye gelme vaadiyle terkini izlerken usulca her yil oldugu gibi, hafif huzun barindiriyor ruzgarindaki siddetinde, sogugunda… ve farkettim ki ben hala cok seviyorum adayi. Yine cikmak istiyorum tepelerine, kekiklerini koklamak, gunesinde yanmak, ruzgarinda savrulmak.
Ne de guzeldi bu uc gun. Umarim oyle kalirdi, kalsindi, kalacakti.
0 yorum:
Yorum Gönder