Yasi 13
Annesi yok
Babasi yok
Suçu YOK
Mahzun
Uzgun
Korkmus
Cocuk
Cocuk o daha…
Babasini, onun yasindayken tanimistim. Ben de orta ikinci siniftaydim ve okul gazetemiz icin egitim konulu bir roportaj yapmak uzere bulusmustuk.
Kendi koltuguna oturtmustu beni. Ayaklarim yere yetismemisti.
Onun yasindaydim,
cocuk yastaydim,
cocuktum.
Bugun onun oglu da cocuk.
Keske bagirsa, cagirsa, kizsa, kufurler etse, ortaligi birbirine katsaydi.
Ama yok,
O, oturtuldugu bankta, gelip kendisini openlerin arasinda, kalabalikta, babasinin yokluguyla usuyordu, usumustu.
Cakmak, cakmak gozlerini arada kaldirdiginda, gozlerinden inciler sessiz sessiz dokuldugunde, benim icimden yaralar cikti, agular akti, icim yandi, yandim…
Senin gozunden dusen o yaslar,
Kor olup beni yakiyorlar cocuk
Ne cok sey istedim soylemek, ne cok sey istedim yapmak. O anda oldurmak, sadece kucucuk bir gulumseme icin, o narin yanaklarinda cocugun.
Teselli icin soylenebilecek hicbir sozun olmamasi nasil da beter birseymis. Sadece icin yana yana, kana kana aglamaktan baska.
Cocuk dedi bugun, 'abla gozlerim yaniyor' diye. 'Aglama artik' diyebilmeyi ne cok isterdim.
Ama onun yerine, iki damla daha yol yapti kendine yanaklarimi.
Nasil uyuyacak bu cocuk,
Nasil uyanacak sabaha,
Nasil surecek hayati,
Evi neresi olacak,
Hayati nasil olacak,
Nasil mutlu olacak.
Bir kactir tekleyen kalbi, yetisememisti, tasiyamamisti yukunu artik. Sabah gonderdikten sonra cocugunu okula, rahat bir oturdugunda koltuguna, elinde telefonda oyun,
Oylece durmus hayat o anda,
Neler gecti aklinda o anda,
Eminim ki tek dusundugu Cocuktu,
Mahzun, urkek, yanliz cocuk…
Hayat, ne olur guzelliklerle donat bu narin Cocugu, sev onu, kolla koru onu…
Seni cok seviyorum be cocuk,
senin hic bilmeyecegin kadar. .
0 yorum:
Yorum Gönder