6 Ekim 2012 Cumartesi

Ay dogumundan batimina

Ay dogdu, kizildan sariya ve beyaza ulasti. Gun alacadan, gece karanligina vardi. Gece diger yarisina eristi, ben de uyku derinliklerine.
Gun bitti, gece bitti, yol bitti, ben bittim.

3 yorum:

Adsız dedi ki...

Merhaba,
Yazdiklarinizi beğenerek takip ediyorum. Özellikle de yerinden kipirdayamayan biri olarak, gezip gordugunuz yerlere dair hayat dolu, enerji dolu anlatimlariniz beni cok mutlu ediyor. Fakat bazen bakiyorum da, durup dururken huzunleniveriyorsunuz... Sanki butun bu kosturmaca arasinda unuttugunuzu ya da kurtuldugunuzu sandiginiz bir agri gelip kapiniza dayaniyor. Siz de belirtmissiniz ya iste, siir iyi gelir, her zaman.

ayten dedi ki...

Siz o kadar iyi betimlemissiniz ki, uzerine soyleyecek sozum yok.
Siirlere Neset Ertas, Yalan Dunya ile eslik edince daha bir guzel oluyor.

Adsız dedi ki...

Bence hayat hayal kirikliklariyla dolu, askta bile mesela, iki insanin birbirini gercekten anlamasi ve birbirinin gercekten hakkini vermesi, nerdeyse bir mucize... Boyle olunca da iste insan ya sizin gibi yollara dusuyor ya da benim gibi siire sarkiya (yollar benim acimdan pek mumkun degil :).
Bu arada diliniz cok guzel, blog yazilari disinda, oyku ya da siir calismalariniz var mi? Varsa gercekten gormek isterdim, cunku cok hakiki bir uslubunuz var bence...